Βασιλάκης, Αντώνιος

(ή Alience, όπως τον αποκαλούσαν οι Ιταλοί, Μήλος 1556 – Βενετία 1629). Έλληνας ζωγράφος, κρητικής καταγωγής. Σε πολύ νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στη Βενετία κοντά στους αδελφούς του και μαθήτευσε στο εργαστήριο του Πάολο Βερονέζε. Η παιδεία του αυτή τον απομάκρυνε τελείως από τη βυζαντινή ζωγραφική και διαμόρφωσε την τεχνική του και τις αντιλήψεις του κατά τα ιταλικά δεδομένα, γι’ αυτό και δεν χρησιμοποίησε ποτέ το αβγό ως συνδετική ουσία των χρωμάτων του αλλά το λάδι ούτε ακολούθησε στη θεματογραφία του τα βυζαντινά πρότυπα. Οι κοσμικές συνθέσεις του, οι φυσιογνωμίες και οι στάσεις των μορφών, ακόμα και των ιερών προσώπων, η μυολογία, η διάρθρωση των σκηνών σύμφωνα με τους κανόνες των αρμονικών χαράξεων, τα χρώματα και, τέλος, το όλο πνεύμα του είναι προσαρμοσμένα στην ιταλική τέχνη της εποχής του. Ο Β. εκτιμήθηκε πολύ ως ζωγράφος στη Βενετία, όπως αποδεικνύεται από την πληθώρα των παραγγελιών για διάφορες εκκλησίες, ιδιωτικά μέγαρα και δημόσια κτίρια και ιδίως από τη σημαντική συμμετοχή του στη ζωγραφική διακόσμηση του ανακτόρου των γηπέδων, παράλληλα με διακεκριμένους ζωγράφους και μάλιστα τον Τιντορέτο. Εκτός από τους πίνακές του στο ανάκτορο αυτό, έργα του βρίσκονται σε πολλές εκκλησίες και στα μουσεία της Βενετίας: στον Άγιο Γεώργιο των Σκιαβόνι, διακοσμημένο κυρίως από τον Καρπάτσιο, βρίσκεται μια ωραία Ανάσταση του Χριστού και στο Μουσείο Κορέρ ένας από τους καλύτερους πίνακές του, η Υποδοχή της βασίλισσας της Κύπρου Αικατερίνης Κορνάρου στη Βενετία. Αλλά και σε άλλες ιταλικές πόλεις υπάρχουν έργα του· στον Άγιο Πέτρο της Περούτζια (σειρά πινάκων με θέματα από τη ζωή του Χριστού), στο Μπελούνε, στη Μάντοβα και αλλού. Ο B., άριστος σχεδιαστής, κάτοχος της τεχνικής της ελαιογραφίας, ήταν γενικά ένας παραγωγικός ζωγράφος, χωρίς οξύτητες και ιδιαίτερους προβληματισμούς. Η έκφρασή του, βασισμένη συνήθως σε μια ισορροπημένη σύνθεση οριζόντιων και κάθετων αξόνων, διακρίνεται για την ευπρέπεια και την ηρεμία της. Ο Β. δίδαξε στο εργαστήριό του πολλούς Ιταλούς και ξένους καλλιτέχνες. Ο γιος του Στέφανος, επίσης ζωγράφος, συνεργάστηκε με τον πατέρα του σε πολλές συνθέσεις, αλλά κανένα ενυπόγραφο έργο του δεν είναι γνωστό.